Category Archive Medycyna

Zaburzenia nerwicowe

  Nerwice to zaburzenia emocjonalne, występujące wówczas, gdy organizmowi zagraża niebezpieczeństwo wewnątrz i zewnątrz; wywoływane są przewlekłym lub krótkotrwałym stresem, częściowo uwarunkowane także fizjologicznie. ICD-10 podaje, że zaburzenia nerwicowe mogą przebiegać pod postacią somatyczną oraz mogą być związane ze stresem. Te  ostatnie to zaburzenia psychogenne, niemające żadnego widocznego podłoża organiczno – fizjologicznego. Z kolei w podłożu emocjonalno ? stresowym dochodzi do zakłócenia percepcji sytuacji wraz ze wzrostem napięcia emocjonalnego. W wyniki tego wzrostu jednostka przeżywa przez dłuższy czas silny niepokój, który czasem przeradza się w lęk.

Przyczyny nerwic:

    1.Czynniki biologiczne

– stan układu nerwowego

-rola neurotransmiterów

-dziedziczne i wrodzone cechy temperamentalne reaktywność i aktywność

    2. Wymagania społeczne/pozycje i role społeczne

-rodzina

-praca

-szkola

    3. Przeżycia traumatyczne

– przewlekły stres

-urazy psychiczne

Zaburzenia pod postacią somatyczną nie wynikają z choroby somatycznej i fizycznej tylko powstają pod wpływem stresu i zakłócają układ wegetatywny jednostki

Klasyfikacja zaburzeń nerwicowych:

  1. Zaburzenia lękowe
  2. Zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw) dzielą się na:
  3. W postaci fobii
  4. Z napadami lęku (lęk paniczny)
  5. Fobie społeczne
  6. Z przewagą myśli natrętnych
  7. Z przewagą czynności natrętnych (rytuały)
  8. Zespół mieszany ? myśli i czynności natrętnych
  9. Zaburzenia występujące po postacią somatyczną (nerwica hipochondryczna)
  10. Zaburzenia neurasteniczne (nerwica neurasteniczna)
  11. Neurastenia hipersteniczna
  12. Neurastenia hiposteniczna (niskie objawy)
  13. Zaburzenia dysocjacyjno – konwersyjne (nerwica histeryczna)
  14. Zaburzenia dystniczne (nerwica depresyjna)

Zaburzenia nerwicowe występujące pod postacią somatyczną i związane ze stresem mają dwie kategorie objawów: objawy osiowe , które muszą wystąpić w każdym typie nerwicy oraz objawy brzeżne, charakteryzujące konkretny typ nerwicy.

Do objawów osiowych należą:

– lęk -> niepokój wewnętrzny nieuprzedmiotowiony ani upodmiotowiony. Występuje w 3 formach:

  1. lęk stały
  2. lęk napadowy
  3. lęk fragmentaryczny (dotyczące określonej części ciała)

-zaburzenia wegetatywne związane z układem krążenia, pokaramowo-jelitowym, oddechowym i nerwowym

-egocentryzm nerwicowy-> zamknięcie się pacjenta w kokonie własnych myśli, przeżyć, doznań, które są wewnętrznym niepokojem

-błędne kolo

Zaburzenia neurasteniczne (nerwica neurasteniczna)

  1. Objawt osiowe
  2. Objawy brzeżne neurastenii hiperstenicznej

– objawy emocjonalne (rozdrażniene, impulsyność, agresja werbalna, silne pobudzenie emocjonalne i motoryczne bez kontroli emocji)

-objawy fizjologiczne (kask neurotyczny ?silne bóle glowy, zaburzenia snu)

Objawy neurastenii hipostenicznej

-objawy emocjonalne (zmęczenie fizyczne i psychiczne), znużenie psychiczne, szybkie zmiany stanów uczuciowych: smutek, okresowy brak sensu życia)

-objawy fizjologiczne (zaburzenia łaknienia, zaburzenia snu)

Etiologia hiper i hipostenii:

-przeciążenie emocjonalne (nałożenie się wielu problemów i stresów)

-cechy osobowości A (aktywna, dążaca do celu, osoba chce sama do czegoś dojść)

-typ układu nerwowego i poziom odporności psychicznej

Zaburzenia natrectw:

  1. Objawy osiowe
  2. Objawy brzeżne

– natrętne myśli, które uaktywniają się w porze późno wieczornej i nocnej

-czynności natrętne przybierające z biegiem czasu formę rytuałów

Etiolgoia:

Psychoanaliza: zaburzenie to łączone jest z fiksacją edypalną lub masochistyczną. Powtarzanie pewnych czynności jest początkowo obroną psychiki przed lękiem, a następnie przejawia się w czynności przymusowe.

Behawioryzm zakłada ze obsesje i kompulsje są próbą obniżenia poziomu lęku. Badania dowodzą, że towarzyszący dzieciom typ lękowo – unikający powoduje, że w dorosłym życiu cierpią na zaburzenia obsesyjno – kompulsywne, polegające na dużej kontroli. Emocje rodziców ujawniane podczas procesu wychowania powodują, że dziecko dąży do wyzbycia się własnych emocji, fantazji i impulsów, a polega to przede wszystkim na kontroli.

Psychologia poznawcza ? osoby z zaburzeniami cechuje dążenie do bycia kompetentnym, osiągającym sukces i unikającym dezaprobaty własnej i otoczenia oraz należy podnosić zaniżone poczucie własnej wartości. Nieuniknione błędy i niepowodzenia w osiąganiu ideałów prowadzą do samokarania i potępienia. Objawy rytuał – obsesja dają złudzenie zapobiegania niekorzystnym wydarzeniom.

Biologiczne przyczyny paniki:

  • Podwyższone napięcie układu
  • Wzrost uwalniania katecholaminy
  • Wzrost stężenia serotoniny lub dopaminy
  • Nadczynność miejsca sinawego
  • Nadczynne ośrodki w korze skroniowej
  • Niski poziom GABA kwasu gamma-aminomasłowego

Psychiczne przyczyny paniki:

  • Nieświadome impulsy seksualne lub agresywne (psychoanaliza)
  • Mechanizm obronny
  • Warunkowanie relacji na frustracje lub stres (behawioryzm)
  • Naśladowanie wzorów zachowań rodziców (teoria społecznego uczenia się)

Zaburzenia lękowe

Do zaburzeń lękowych zalicza się:

  • fobie
  • lęk paniczny, agorafobia
  • uogólnione zaburzenia lękowe
  • zaburzenia obsesyjno – kompulsywne
  • zaburzenia po stresie urazowym

Fobia społeczna to uporczywa wyraźna i silna reakcja strachu przed konkretnymi przedmiotami, sytuacjami lub wystąpieniami publicznymi. Strach wywołany jest przez obecność lub przewidywanie określonego przedmiotu lub sytuacji. Fobie powstają w wieku młodzieńczym, czasami w dzieciństwie, rzadko powyżej 25 roku życia.

Cechy fobii:

  • pacjent rozpoznaje, że strach jest nieuzasadniony lub nadmierny
  • utrzymujący się przed określonymi sytuacjami jest nieproporcjonalny do rzeczywistych zagrożeń
  • chory unika fobicznych sytuacji lub znosi je z silnym lękiem lub przykrością
  • unikanie, obawy lub złe samopoczucie w sytuacjach wywołujących strach wyraźnie przeszkadzają w normalnym życiu.

Rodzaje fobii:

  • fobie zwierząt
  • fobie związane ze środowiskiem naturalnym (brud, ciemność, wysokość)
  • fobie sytuacyjne (mosty, zamknięte pomieszczenia klaustrofobia)
  • fobie przed krwią, zastrzykiem
  • inne fobie (śmierć, rak, choroby – AIDS, udar)

Leczenie fobii:

-> techniki behawioralne oparte na mechanizmie warunkowania klasycznego w postaci:

  • Zanurzanie – rzeczywiste lub wyobrażone postawienie klienta w sytuacji budzącej lęk
  • Systematyczna desensytyzacja – wyobrażenie scen budzących lęk, która są kojarzone z głęboką relaksacją

-> techniki oparte na warunkowaniu instrumentalnym w postaci:

  • Modelowania – obserwowania tego, co robi model. Jest to mechanizm uczenia poprzez naśladowanie.

Fobia społeczna może być:

  • uogólniona – obejmuje unikanie wszelkich rozmów, zabaw towarzyskich, randek
  • specyficzna – wystepuje w jednego rodzaju sytuacjach społecznych jak rozmowa z przełożonym, pisanie podczas egzaminu, tańczenie

Agorafobia to strach przed napadami paniki oraz uruchomienie reakcji ucieczki w sytuacji kłopotliwej. Obawy dotyczą przebywania samemu poza domem, przebywania w tłumie, jazdy autobusem, pociągiem bądź samochodem.

Zaburzenia lęku panicznego to nawracające, nieoczekiwane napady paniki. Aby mówić o tego typu zaburzeniu, musi wystąpić przynajmniej jedno z następujących zjawisk:

  • ciągły niepokój przed dalszymi napadami
  • obawa o skutki napadu
  • wyraźna zmiana zachowania w związku z napadami.

Napady paniki występują w dwóch formach:

  • nieoczekiwana (samoistna, bez zapowiedzi)
  • wywołana sytuacją (zapowiadana przez sytuacje społeczne lub określone obiekty)

Przyczyny agorafobii:

Główną rolę odgrywa tu panika. Osoba chora przeżywa strach przed nagłym zachowaniem i brakiem pomocy. Bodźcem warunkowym jest zespół bodźców, w którym może nastąpić panika i nie nadejść pomoc, a bodźcem bezwarunkowym jest pierwszy napad paniki. Reakcja bezwarunkową jest reakcja paniki a reakcją warunkową strach i unikanie zespołu bodźców.

Uogólnione zaburzenia lękowe

Przez 6 miesięcy, większość dni przepełniona jest obawami i lekiem. Muszą wystąpić przynajmniej trzy objawy spośród sześciu:

  • niepokój
  • szybkie meczenie się
  • kłopoty z koncentracja
  • drazliwosc
  • napięcie mięśni
  • zakłócenia snu

Zaburzenia somatoformiczne (pod postacią somatyczną):

  • upośledzenie funkcji fizycznych
  • z objawami związane są czynniki psychiczne
  • objawy nie podlegają dowolnej kontroli
  • pacjent często jest obojętny na swoje dolegliwości fizyczne

Do zaburzeń somatoformicznych zalicza się:

  • konwersje
  • zaburzenia somatyzacyjne
  • zaburzenia bólowe
  • hipochondrie
  • dysmorficzne zaburzenia ciała

Konwersja polega na przekształceniu stresu psychicznego w objawy fizyczne. W objawach sensorycznych mogą brać udział wszystkie zmysły: anestezja (zanik wrażliwości czucia); hipestezja (częściowy zanik wrażliwości); analgezja (brak wrażliwości na ból); parestezja (niewielkie odczucia, takie jak łaskotanie albo gorąco). Z kolei w objawach motorycznych mogą wystąpić skurcz pisarski, drżenie, mutyzm, afonia, tiki). Może również pojawić się uczucie dławienia i ataki kaszlu.

Zaburzenia somatyzacyjne charakteryzują się wszelakimi skargami na długotrwałe schorzenia fizyczne, mające swój początek przed 30 rokiem życia, które z kolei są niewystarczająco wyjaśnione potwierdzeniami choroby bądź zranieniami i dlatego prowadzą do leczenie lub pogorszenia jakości życia. Aby mówić o tym zaburzeniu, muszą pojawić się 4 rodzaje objawów :

  • cztery rodzaje bólu (cztery różne miejsca np głowa, brzuch, plecy, stawy)
  • dwa objawy żołądkowo – jelitowe. Objawy występują też w układzie trawiennym – nudności, wzdęcia, biegunka
  • jeden objaw seksualny – oziębłość seksualna bądź dysfunkcja
  • jedne objaw pseudoneurologiczny – utrata czucia, pamięci, zaburzenia świadomości)

Hipochondria to proces chorobowy, to przekonanie o cierpieniu na poważną chorobę, mimo dowodów, że nie ma ku temu żadnych obaw. Takie osoby chorują na każdą chorobę, o której przeczytają w gazecie.

W skład zaburzeń dysocjacyjnych wchodzą:

  • amnezja dysocjacyjna
  • zaburzenia depersonalizacji
  • dysocjacyjne zaburzenia tożsamości (osobowość mnoga)

Rodzaje amnezji:

  • globalna – wszystkie elementy życia uległy zatarciu
  • wsteczna – zapomnieniu ulegają fakty bezpośrednio poprzedzające uraz
  • pourazowa- utrata pamięci zdarzeń po wypadku
  • następcza  -trudności w zapamiętywaniu nowego materiału
  • kategorialna – zacierają się wspomnienia faktów związanych z pewnym tematem
  • zlokalizowana – osoba nie pamięta niczego z danego okresu
  • selektywna – osoba zapomina tylko pewne wybrane wydarzenia z danego okresu
  • całościowa – osoba zapomina całą historię swojego życia
  • ciągła – osoba nie pamięta niczego poza określonym momentem z przeszłości

Zaburzenia obsesyjno – kompulsywne

Obsesje  to powracające myśli, które przenikają do świadomości, ciężko ich się pozbyć lub nimi kierować.

Przemyśliwania to przymus rozmyślania na określony temat, doświadczanie wątpliwości, które nie prowadzą do żadnych wniosków

Rytuały myślowe to serie czynności myślowych, które trzeba doprowadzić do końca.

Cechy obsesji:

  • niechciane
  • odrażające
  • wiążą się z depresją
  • powodują cierpienie
  • wywołują wewnętrzny opór
  • występują o tematyce agresywnej lub seksualnej

Cechy kompulsji:

  • mają charakter rytuałów
  • wywołują wewnętrzny opór
  • są celowe
  • mogą powodować zakłopotanie

Rodzaje obsesyjnych myśli:

  • lek przed zakażeniem
  • skrzywdzenie siebie lub innych
  • obsesje seksualne
  • obsesje na punkcie religii

Rodzaje obsesyjnych kompulsji:

  • czyszczenie, mycie
  • powtarzanie
  • sprawdzanie
  • liczenie

Leczenie:

-> terapia behawioralna:

  • ekspozycja (kontrolowany kontakt z czynnikiem lękotwórczym)
  • zapobieganie reakcjom
  • modelowanie

-> farmakoterapia

Rodzaje związków zaburzonych

  1. Związek formalny – w tym związku wygasła więź uczuciowa.. Nie decydują się na rozstanie z powodów religijnych. Nie śpią razem, zostają razem z różnych powodów, np bo rozwód negatywnie wpływa na dziecko, bo mąż kandyduje w wyborach. Takie osoby mają podział, kto za co płaci, kierują się istotą interesów. Obszar niezaspokojonych potrzeb seksualnych może być źródłem frustracji, mogą pojawić się wątpliwości bądź pokazanie dziecku ich prawdziwych relacji.
  2. Związek alergiczny tworzą go jedna bądź dwie osoby bardzo emocjonalne. Są to ludzie, którzy w wyniku odległości jaka ich dzieli darzą się uczuciem. Planują wspólne wyjazdy, są w stanie godzinami rozmawiać przez telefon. Jednakże kiedy funkcjonują razem to wybuchają, przejawem może być awersja seksualna.
  3. Związek neurotyczny – co najmniej jeden z pacjentów ujawnia pogotowie neurotyczny, źle funkcjonuje się z taka osobą
  4. Związek dysharmoniczny – pomiędzy partnerami występują zaburzone relacje interpersonalne w jednej sferze. Zaburzone relacje to różnice intelektualne, różne formy spędzania czasu. W przypadku braku komunikacji dochodzi do napięć i rozczarowań np. kobieta chce dać pieniądze na kościół, a jej mąż tego nie akceptuje, gdyż nie jest innego wyznania.
  5. Związek rywalizacyjny – partnerzy na każdym froncie decydują się na dominację, rywalizują o to, kto ma ostatnie zdanie do powiedzenia, kto podejmuje ostateczne decyzje. Wynika to z przeobrażeń społeczno-kulturowych, gdyż kobiety wcześniej były zależne od mężczyzn, po równouprawnieniu mają prawo głosu. Rywalizacja nie musi być jawna, ale też ukryta.
  6. Związek niedojrzały – źle rokuje. Są to osoby, które funkcjonują w relacji rodzic – dziecko, dziecko – dziecko. Partner oczekuje, że żona będzie dla niego rodzicem i odwrotnie. Chodzi o trudność w określaniu ról społecznych.
  7. Związek socjopatyczny – z góry narażony na niepowodzenia. Związany z patologią. Małżeństwo z osobą uzależnioną, z osobą należącą do subkultury przestępczej, czyli mąż jest sutenerem swojej żony.
  8. Związek opuszczonego gniazda – ujawnia się, gdy w grę wchodzi konflikt i brak więzi w momencie, kiedy dzieci są już na tyle duże, że same sobie radzą. Są to osoby, które nie widzą nic pozytywnego w swoim związku, narzekają, skarżą się na partnera. Nie potrafią się porozumieć ze sobą.

Uwarunkowania rozwoju seksualnego

Płeć to zespół cech, które w obrębie gatunku odróżniają osobniki płci męskiej i żeńskiej. Możemy mówić o czterech typach płci:

  • zewnętrznych narządów płciowych
  • fenotypowa
  • socjalna
  • psychiczna

Uwarunkowania rozwoju seksualnego:

  • prenatalne
  1. biologiczne determinanty płci
  2. stan zdrowia matki biologicznej
  3. rola tzw stresu prenatalnego, który ma wpływ na rozwój orientacji seksualnej
  4. istnienie wad wrodzonych i zaburzeń hormonalnych
  • rodzinne
  1. reakcja rodziców na płeć dziecka
  2. więzi uczuciowe z dzieckiem
  3. karmienie piersią, czynność opiekuńcze wobec dziecka jako wyraz relacji uczuciowej między matką a dzieckiem
  4. rola obojga rodziców w kreowaniu ról seksualnych
  5. relacje z rodzeństwem i innymi członkami rodziny
  6. struktura rodziny, warunki bytowe, role płciowe rodziców
  • osobowościowe
  1. fantazje erotyczne
  2. pierwsze doświadczenia seksualne
  3. doświadczenia w relacjach seksualnych
  4. doświadczenia w związkach uczuciowych
  5. zabawy seksualne w dzieciństwie
  • społeczno-kulturowe
  1. środowisko rówieśnicze
  2. stereotypy seksualne
  3. tradycja kultura
  4. oddziaływanie prasy

Zaburzenia orientacji seksualnej – homoseksualizm

Orientacja seksualna to stały popęd do konkretnej płci w aspekcie seksualnym i emocjonalnym. Ujawnia się przez fantazje erotyczne, dążenia i czyny służące zaspokajaniu potrzeb, aktywność seksualna oraz masturbację. Orientacja jest integralną częścią człowieka – heteroseksualizm, homoseksualizm, biseksualizm.

Orientację homoseksualną można rozpatrywać z perspektywy teorii psychoanalitycznych, teorii społecznego uczenia się oraz teorii seksuologicznych. Te pierwsze mówią o zafiksowaniu na fazie edypalnej i oralnej. Chodzi tu o nierozwiązany konflikt z dzieciństwa, który należy przepracować. Istnieje konieczność dotarcia do fazy genitalnej, gdyż tylko wtedy osoba będzie w stanie prowadzić szczęśliwe życie. stock-photo-68253979-młody-gej-paryZ kolei teoria społecznego uczenia się zakłada, że człowiek uczy się homoseksualizmu od innych osób. Uczenie się homoseksualizmu jest głównie problemem przy adopcji przez pary homoseksualne. Jednakże istotny problem teorii uczenia się polega na tym, że homoseksualiści pochodzą z rodzin heteroseksualnych, czyli wdrukowanie orientacji nie do końca jest zgodne z prawda. Jeśli chodzi o teorie seksuologiczne to główny aspekt położony jest na genetyczne i neurohormonalne źródło orientacji. Z przeprowadzonych badań nad bliźniętami jedno- i dwujajowymi wynika, że istnieje gen, który odpowiada za homoseksualizm, jednak należy pamiętać, że badania nadal trwają, więc ta kwestia nie jest jeszcze rozstrzygnięta. Działanie hormonów na płód w okresie prenatalnym ma wpływ na kształtowanie ośrodków w mózgu dotyczących popędu. Orientacja maiłaby tu zależeć od ilość androgenów docierających do płodu.

Należy pamiętać, że kształtowanie się orientacji seksualnej jest bardzo złożone, skomplikowane i długotrwałe. Istotną rolę ogrywa tu zjawisko coming-out, czyli proces ujawnienia swojej orientacji przed sobą i innymi. Chodzi tu o wyjście z symbolicznej szafy, w której znajdują się homoseksualiści. Uświadomienie homoseksualizmy ma miejsce między 23 a 26 rokiem życia. Chodzi o to, aby najpierw przyznać się przed samym sobą, a później wyjawić społeczeństwu. Proces ten pozwala na uporządkowanie relacji ja-świat.

Fazy coming-out:

  • osobista – uświadomienie sobie homoseksualizmu, które trwa przez wiele lat i przebiega bardzo burzliwie. Wiąże się z emocjami z okresu dojrzewania (13-14 rok życia) oraz reakcjami organizmu o charakterze erotycznym i pobudzeniem u osób tej samej płci. Pobudzenie nie musi być fizjologiczne, mogą to być również marzenia senne, fantazja lub pragnienia. Burzliwy przebieg wiąże się ze skomplikowanym procesem kształtowania się tożsamości. Negatywne informacje rozpowszechniane o homoseksualistach bardzo utrudniają zjawisko coming-out;images (10)
  • prywatna – ma na celu ujawnienia esie innym, sprawdzenie reakcji ludzi na taką wiadomość. Najczęściej mówi się to obcym ludziom, aby móc się wygadać, oswoić z wypowiadanymi faktami, a następnie ?zniknąć?, gdyż małe jest prawdopodobieństwo, że ponownie spotkamy te osobę. inną opcja jest informowanie o swojej orientacji innych homoseksualistów;
  • publiczna – dojście do tego momentu trwa wiele lat. Chodzi o zamknięcie wszystkiego, co się działo w poprzednich fazach. Homoseksualista jest już pogodzony ze swoją orientacją i z reguły osoby najbliższe już o tym wiedzą

Pozytywnym skutkiem coming-out jest pozbycie się obciążenia psychicznego i negatywnych uczuć związanych z trzymaniem tajemnicy, poczucia winy, wewnętrznej niespójności i wewnętrznego konfliktu. Z kolei negatywnym skutkiem jest odrzucenie, stygmatyzacja, dyskryminacja , zwolnienia z pracy, brak awansu, gwałty, molestowania, mobbing, wydziedziczenie.

Homoseksualizm nie jest chorobą tylko orientacją seksualną. Został wykreślony z listy chorób zarówno DSM-IV jak i ICD-10. Seksualizm może ulegać zmianom, ale orientacja jest cecha stałą.

Problemy jakie doświadczają homoseksualistów to nerwice, depresje, zaburzenia adaptacyjne, próby samobójcze, utrudniony kontakt w rodzinie i miejscu pracy.

Formą pomocy jest przede wszystkim psychoterapia, która polega na osiągnięciu samoakceptacji, neutralizacji poczucia winy, formowania pozytywnego obrazu Ja, oraz przezwyciężenie negatywnych relacji w rodzinie.

Kompleksy

Kompleks to nieświadome silne przeżycia emocjonalne. Powstają między różnicą Ja realne a Ja idealne.

65% kobiet jest niezadowolona ze swojego biustu

50% kobiet jest niezadowolona z nóg i ust

33% to niezadowolenia z orgazmu

28% niezadowolenie z budowy własnych genitaliów

Kompleks kastracyjny – objawia się lekiem przed utratą członka w wieku dziecięcym. Może ujawnić się jako lęk przed niebezpiecznymi sytuacjami, przed dominującymi kobietami.

Kompleks onanistyczny – dotyczy braku wiedzy na temat autoerotyki, czyli samogwałtu. Jest to kompleks związany z lekiem i poczuciem dyskomfortu.

Kompleks diany – charakterystyczny dla kobiet , to rodzaj zachowania, w którym kobieta pragnie zostać mężczyzną. Wiąże się to z przejęciem męskiego stylu ubioru oraz męskiego stylu bycia.

Kompleks nany – pragnienie kobiety do posiadania wielu partnerów. Wiąże się to z potrzebą niszczenia. Taka osoba potrzebuje tych partnerów do ujawnienia potrzeby niszczenia.

Kompleks amazonki – charakterystyczny dla kobiet. Podłożem jest rodzina dziewczyny, czyli dominująca matka i uległy ojciec. Na podstawie tego dziewczyna lekceważy mężczyzn. Uczy się tego, że kobieta musi górować nad mężczyznami. Wybiera mężczyzn, którzy sa podobni do jej ojca, aby móc dominować. Jednocześnie fantazjuje o typie macho. Te kobiety są zazwyczaj nieszczęśliwe.

Kompleks małego członka – powstaje u mężczyzn, którzy są niepewni swojej budowy. Mają przekonanie, że ich członek jest nieodpowiedniej długości. Wynika to z braku wiedzy na temat wzwodu, pozycji (do 5 cm jest to mikro penis, w stanie spoczynku do 2 cm). Wczesna inicjacja seksualna, niezadowolenie z pierwszego razu powoduje w wyniku braku wiedzy, że długość członka zależy od jakości stosunku.

Kompleks meduzy – występuje u facetów. Pojawia się lęk i zagrożenie przed wzrokiem kobiety. Występuje u mężczyzn, którzy są zazwyczaj gadatliwi, ale nie są w stanie podejść do kobiet i z nimi porozmawiać. Sytuacja taka ich paraliżuje.

Kompleks madonny – mężczyzna dzieli kobiety na boginie i prostytutki. Takie do których się wzdycha i takie których nie darzy się szacunkiem.

Molestowanie moralne

Czym jest molestowanie moralne ? Słów kilka?

Molestowanie moralne to zjawisko o którym rzadko się mówi. Odbywa się ono w rodzinie, w odróżnieniu od mobbingu, który ma miejsce w pracy. U podstaw molestowania znajduje się świadoma lub nieświadoma chęć psychicznego zniszczenia drugiego człowieka. Zachowania patologiczne ze strony osoby, którą nazywamy agresorem są uporządkowane i nigdy nie są jawne, aby ofiara nie mogła odpowiednio zareagować, ani się  bronić.images (12)

Ofiarą może być osoba zarówno słaba psychicznie bądź fizycznie jak i osoba silna, radząca sobie w sytuacjach stresowych. Poprzez systematyczne i powtarzalne działania ze strony agresora, poprzez brak wsparcia ze strony otoczenia, u ofiary mogą pojawić się dolegliwości somatyczne lub psychiczne. Zatem można śmiało powiedzieć, że molestowanie moralne to wszelkie formy nadużycia w postaci gestu, słów jak również naruszenie ludzkiej natury. Podkreślenie słowa ?moralny? ma na celu zwrócenie uwagi na przychylność względem innych. Ofiary zgłaszające się do lekarzy uważają siebie za winnych całej sytuacji, towarzyszy im przy tym uczucie wstydu. Takie osoby nie potrafią zrozumieć, dlaczego to ich akurat spotkało, dlaczego im się to przytrafiło.

Agresor to osoba bardzo inteligentna, która inwestuje w sferę intelektualną więcej niż w emocjonalną. Agresorem może być każdy z członków rodziny (matka, ojciec, dziadkowie, dzieci). Ma cechy osobowości antyspołecznej (m.in brak wyrzutów sumienia, brak empatii, zawyżona samoocena, traktuje ludzi przedmiotowo). Agresor przejawia cechy narcystyczne z tego względu, iż podnosi własne poczucie wartości kosztem ofiary, ma wygórowana opinię na swój temat, uważa siebie za osobę wyjątkową, wyolbrzymia swoje umiejętności, jest zawistny i arogancki. Dzieje się tak, że w dzieciństwie został skrzywdzony. Jeśli w okresie dzieciństwa doznał zbyt silnych przeżyć, tak teraz emanuje większą niechęcią i agresją. Często rodzice agresora stosowali tylko i wyłącznie kary jako środek wychowawczy, nie interesowali się dzieckiem, pozostawiali go samemu sobie, nie okazywali uczuć, dominowała w środowisku rodzinnym labilność emocjonalna, chłód uczuciowy.

images (13)Agresor zawsze jest ochoczy do ataku, gdyż bagatelizuje wszelkie zasady. Nie jest zdolny do zrozumienia uczuć płynących z otoczenia. Komunikacja między agresorem i ofiarą odbywa się poprzez stopniowe oczarowanie ofiary, agresor stara się narzucić swoje zdanie, początkowo stosuje różne formy wdzięczności, co wprowadza w błąd ofiarę. Przestaje odróżniać dobro od zła. Wtedy agresor atakuje, szydzi, drwi, kłamie i deprecjonuje ofiarę.

Z kolei ofiarą może być każdy. Jak już wcześniej wspomniałam poprzez brak wsparcia i drastyczne działania agresora, ofiara zaczyna chorować. Dochodzi do znacznego spadku samooceny, doświadcza wstydu i poczucia winy. Ogarnia ją niepokój, a co za tym idzie – zaburzenia takie jak depresja, psychozy i zespół stresu pourazowego. Takie osoby przeżywają silny stres, który objawia się w postaci różnych chorób. Mogą dotyczyć nadciśnienia, nadczynności tarczycy, astmy, itp.  Ofiara molestowania liczy na pomoc ze strony otocznia, nie potrafi zrozumieć dlaczego nikt nie przychodzi do niej z pomocą. Kiedy  z kolei orientuje się w sytuacji, ma żal do agresora, bo czuje się  znieważona. Kiedy osoby z najbliższego otoczenia ofiary zauważają jej  chorobę, usprawiedliwiają się tym, że jest już za późno na pomoc, doświadczają wyrzutów sumienia oraz sami obawiają się agresora.  Z tego też powodu uczestniczą w pewnym stopniu  w tej przemocy razem, co zwiększa odseparowanie, samotność i zahamowanie ofiary.

Ofiary molestowania moralnego powinny poddać się leczeniu. Oprócz tego, że powinny powiadomić organy ściągania o popełnionym przestępstwie, tak powinny również udać się na terapię, która pomoże im zrozumieć, że one nie są niczemu winne, że to one są ofiarami. Mogą również zgłosić się do różnych instytucji, np. stowarzyszenia ofiarom przemocy, telefon zaufania, Niebieska Linia.

Psychozy

Do poczytania?. o schizofrenii

Psychozy to choroby psychiczne zaburzające jednostki w aspekcie poznawczym, intelektualnym, emocjonalnym oraz społecznym. Można podzielić je na:

  • endogenne (o nieustalonej etiologii, najczęściej uwarunkowana genetycznie)
  • egzogenne, których etiologia związana jest z czynnikami zewnętrznymi, takimi jak zatrucia, zmiany organiczne mózgu w wyniku nieprawidłowej higieny psychicznej lub w wyniku procesu starzenia się spowodowanych organicznymi zmianami ośrodkowego układu nerwowego (Alzheimer, demencje starcze)
  • sytuacyjne, czyli zaburzenia powstałe w wyniku zdarzeń traumatycznychpobrane (3)

W skład psychoz endogennych wchodzą psychozy schizofreniczne, które dzielą się na schizofrenię katatoniczną, hebefreniczną, rezydualną, dziecięcą, zespół parafreniczny i paranoidalny.

Postać katatoniczna charakteryzuje się zmiennością stanów od wyciszenia/wyizolowania po nagłe ożywienie. To wyciszenie/wyizolowanie może trwać kilka dni. Pacjent mówi chaotycznie, nie ma w tym ładu, krzyczy bez powodu, jego zachowania bywają agresywne i porywcze. Niektóre osoby ulegają wpływom innych osób poprzez naśladowanie ich zachowań.

Postać hebefreniczna cechuje się ?głupkowatym? zachowaniem, wybuchem śmiechu bez racjonalnego powodu. Chory żyje w zamkniętym świecie iluzji i fantazji. Jego mowa staje się nie zrozumiała, przypomina dziecięcą mowę. Pojawiają sie omamy słuchowe oraz urojenia paranoidalne.

Postać paranoidalna przejawia się w patologii umiejętności własnego krytycyzmu oraz trudnych do przewidzenia zachowań, często dość agresywnych. są bardzo podejrzliwi, uważają, że jego partner/partnera go zdradza, dlatego za wszelką cenę próbuje to wyjaśnić, np. szpiegując. Pojawiają się omamy i urojenia zazdrości i niewierności małżeńskiej.

Postać prosta to intensywne modyfikowanie wszelkich dolegliwości schizofrenii. Jednocześnie pojawia się smutek, przygnębienie, chwiejność emocjonalna, niepokój.

images (11)Kryteria schizofrenii:

  1. upośledzenie funkcjonowania jednostki w domu, w pracy, w szkole
  2. nielogiczne formy myślenia w postaci rozkojarzeń, przemieszczenia wątków myślowych powtarzania zgłosek, sylab
  3. urojenia prześladowcze, ksobne, władzy, wielkości
  4. omamy wzrokowe, słuchowe, węchowe, dotykowe
  5. zaburzenia afektu
  6. zaburzenia procesów motywacyjnych – brak motywacji do działania
  7. zaburzenia stosunków z innymi ludźmi – izolacja, wycofanie
  8. zaburzenia w sferze ruchowej – podniecenie lub zahamowanie ruchu
  9. zaburzenia tożsamości – zaburzenia poczucia własnej płci
  10. zaburzenia świadomości co do miejsca, czasu i przestrzeni

Przyczyny schizofrenii:

  1. czynniki genetyczne -> łączą się z nieprawidłowym metabolizmem niektórych neuroprzekaźników np. endorfin
  2. czynniki biochemiczne -> łączą się z gospodarką dopaminy, gdyż jest centralnym neurotransmiterem mózgu, a w schizofrenii występuje w nadmiarze, powodując tym samym niezdolność do selektywnego potraktowania bodźców sensorycznych
  3. czynniki psychologiczne wywołane sytuacja stresową, patologicznym kontaktem rodzinnym oraz matką cechująca się chłodem uczuciowym
  4. czynniki biologiczne w postaci infekcji wirusowych mózgu oraz wstrząsów hormonalnych