Monthly Archive 22 stycznia, 2016

Nadciśnienie tętnicze – jakie są jego objawy?

?Cichy zabójca? – to określenie częste dla tego rodzaju schorzenia, ponieważ wbrew pozorom jest ono trudne do wykrycia. Dla wielu ludzi objawy nadciśnienia tętniczego mogą być bardzo subtelne. Jest to choroba przewlekła i postępująca.

Ocenia się, że w Polsce na tą chorobę cierpi około 42% mężczyzn i 33% kobiet.

W rezultacie niewykryte nadciśnienie może prowadzić do poważnych powikłań. Z tego powodu zalecane jest regularne mierzenie ciśnienia nawet w sytuacjach gdy czujemy się dobrze. Należy jednak pamiętać, że jednorazowy pomiar – wykazujący podwyższone ciśnienie tętnicze, nie świadczy o rozpoznaniu choroby.

Pamiętajmy, że pomiary wykonujemy zawsze w warunkach spoczynku.

Charakterystyczne dla nadciśnienia zmiany w naczyniach tętniczych prowadzą do rozwoju powikłań narządów. Szczególnie wrażliwymi narządami są: mózg, serce, nerki, oczy (siatkówka), duże naczynia.

Mózg

Nadciśnienie może prowadzić do trwałych ubytków w istocie szarej i białej kory mózgowej. Przyczynia się do udarów niedokrwiennych oraz wewnątrzczaszkowych wylewów krwi.

Serce

Nieleczone nadciśnienie bądź leczone nieskutecznie prowadzi do przerostu lewej komory i jej niewydolności. Nadciśnienie przyspiesza rozwój choroby niedokrwiennej serca i miażdżycy – które są głównymi czynnikami ryzyka zawału serca.

Nerki

Nadciśnienie może prowadzić do uszkodzenia nerek oraz ich niewydolności.

Oczy

Nadciśnienie tętnicze powoduje zmiany w naczyniach siatkówki oka. Zmiany te są widoczne w trakcie badania dna oka i pozwalają na określenie stopnia zaawansowania choroby. Bardzo zaawansowane stadium choroby skutkuje zaburzeniami widzenia.

Jakie badania?

Większość badań pozwalających na wykrycie choroby można wykonać w warunkach ambulatoryjnych. Na podstawie tych badań dopiero lekarz może skierować na uzupełniające badania w ośrodku szpitalnym.

dietetyka2Do badań koniecznych należą:

  • morfologia krwi
  • oznaczenie we krwi stężenia potasu, kreatyniny oraz glukozy na czczo
  • oznaczenie lipidów krwi na czczo – cholesterolu całkowitego, frakcji HDL i LDL, trójglicerydów
  • ogólne badania moczu
  • badania elektrokardiograficzne (EKG)

Reguły obowiązujące podczas pomiaru ciśnienia tętniczego:

  • co najmniej 30 minut wcześniej nie palić papierosów i nie pić kawy
  • pomiar wykonywać po 5-minutowym odpoczynku, z ramieniem podpartym na poziomie serca w pozycji siedzącej
  • wykonywać co najmniej dwa pomiary w odstępie 1-2 minut, a gdy otrzymane wyniki znacznie się różnią wykonujemy dodatkowy pomiar

Leczenie nadciśnienia

Nadciśnienie tętnicze możemy leczyć niefarmakologicznie poprzez modyfikację stylu swojego życia, bądź farmakologicznie zażywając leki przeciwnadciśnieniowe.

Leczenie niefarmakologiczne

Zmiana nawyków niekorzystnie wpływających na wysokie ciśnienie znajduje zastosowanie w niektórych przypadkach łagodnego nadciśnienia przebiegającego bez powikłań narządowych.

Samodzielna terapia obejmuje:

  • ograniczenie spożywania soli kuchennej
  • zmniejszenie ciężaru ciała – osoby z otyłością lub nadwagaą
  • ograniczenie spożywania alkoholu
    • mężczyźni: 20 – 30g
    • kobiety: 10 – 20g

10g czystego etanolu = 250ml piwa = 100ml wina = 25g wódki

  • ograniczenie palenia tytoniu
  • zwiększenie aktywności fizycznej

Leczenie farmakologiczne:

Decyzję o doborze leków podejmuje lekarz zawsze po wykonaniu podstawowych badań i przeprowadzeniu wywiadu medycznego. Należy zawsze informować lekarza o przyjmowaniu jednocześnie leków lub preparatów sprzedawanych bez recepty ponieważ mogą one wpływać na działanie leków obniżających ciśnienie.

Małżeństwo aktywno-aktywne

Małżeństwo aktywno-aktywne to związek, w którym małżonkowie postanowili, że uczynią wszystko, na co ich tylko będzie stać. Związek ten w przeciwieństwie do małżeństwa infantylnego, cechuje się dojrzałością i zdecydowaniem, dobrym wzorem rodziny, zadowoleniem z siebie, mającym poczucie wartości oraz szanującym innych. Małżonkowie są oddani, jeśli chodzi o budowę ich związku. Af0sF2OS5S5gatqrKzVP_Silhoutte-750x420Postępowanie małżonków jest identyczne. Obydwoje się informują, wspierają oraz szanują, okazując empatię oraz akceptując samego siebie. Głównym motywem tego małżeństwa jest zamierzone oddanie, z kolei problemem – pochodzenie rodzinne oraz na dalszym planie – trudności w życiu. Jednakże najważniejszą siłą małżeństwa jest wzajemna współpraca.


Związek ten tworzą osoby po dwudziestym roku życia. Są to osoby wykształcone oraz pracujące, które mają wypracowane pewne normy i wartości. Te normy i wartości wynikają z ich przemyśleń a nie z przekonań rodziców. Badania wskazują, iż wiek 24 u mężczyzny i 23 u kobiet jest idealnym okresem na zawarcie ślubu. Z kolei między 18 a 22 rokiem życia, ludzie mają silną potrzebę oddzielenia się od rodziców. Jest to czas, kiedy mogą w pełni wykształcić własną tożsamość oraz nakreślić umiejętności, pragnienia oraz poradzić sobie z przeżytymi wcześniej przykrymi sytuacjami.


Jak już zostało wspomniane, motywem tego małżeństwa jest zamierzone oddanie. Każdy ze współmałżonków stanowi odrębną jednostkę, która wzięła odpowiedzialność za własne zachowanie poprzez prace nad swoim związkiem. Oddanie, o którym mowa nie wynika z poczucia obowiązku, lecz z przyjęcia stanowiska, że najważniejsze jest dobro partnera. Związek ten tworzą osoby dojrzałe, które rozumieją potrzebę współdziałania, co z kolei przekłada się na lepsze funkcjonowanie ich związku. Czerpią przyjemność ze stosunków seksualnych, nie traktują tego jako obowiązku. Każde z nich podejmuje inicjatywę. Dobrze się czują w towarzystwie. Znajomi postrzegają ich jako osoby szanujące się i radosne. Nie wstydzą się okazywać sobie uczuć, w postaci trzymania za ręce. Nie wyzywają się, nie dokuczają sobie.


Najwyższym elementem związku takiego małżeństwa jest wartość, jaką przypisują swojej relacji i o jaką dbają. Ta wartość sprawia, że małżonkowie uważają, iż sukces małżeński jest ważniejszy od kariery zawodowej bądź innych zajęć. Są to osoby na tyle otwarte, że bez problemu przychodzi im mówienie o swoich uczuciach, myślach czy zranieniach. Obydwoje darzą siebie zaufaniem oraz są ze sobą szczerzy. Ich wypracowane zasady i normy pozwalają im uświadomić, że mogą popełniać błędy oraz może doskwierać im pesymizm. Jednakże szybko dochodzą do wniosku, że ten błąd to tylko przejściowy stan.


Siłą takiego związku jest wcześniej wspomniana dojrzałości małżonków, która cechuje się odpowiedzialnością oraz zdolnością do zaspokajania potrzeb własnych jak i partnera. Osoby takie posiadają również zdolności negocjacyjne. Inną silną stroną związku jest koncentracja na własnym związku. Czują się bezpiecznie i pewnie w swoim towarzystwie. Wierzą w swojego partnera oraz pilnują, aby nikt nie zakłócił ich ładu. Skoncentrowanie na innych jest również oznaką siły, gdyż dzieci obserwują zachowania rodziców, którzy darzą się szacunkiem i okazują sobie miłości, a to daje dobry przykład dla tych dzieci. Dla tej rodziny, na pierwszym miejscu jest małżeństwo, potem dzieci .Jednakże nie oznacza to, że dzieci są niekochane, wręcz przeciwnie – znają uczucie miłości i akceptacji, gdyż są to elementy wychowania dzieci.


picjumbo.com_HNCK3576-750x420Z kolei do słabości małżeństwa można zaliczyć odrębność partnerów. Zdarza się, że partnerzy się kłócą, gdyż ich potrzeby wydają się sprzeczne. Inną słabością może okazać się wyłączność związku. Małżonkowie żyją ze sobą na tyle zgodnie, że mogą nie odczuwać potrzeby angażowania się w relacje z innymi małżeństwami. Związek ten może doświadczyć różnych napięć w wyniku zewnętrznych sytuacji, takich jak: zmiana pracy, bezrobocie, narodziny dziecka czy inne trudne przeżycia.

Pewnie myślicie, że skoro to małżeństwo jest takie ?idealne? to nie musi nad sobą pracować, nie muszą żadnych zmian wdrożyć. A jednak?

Ten typ związku nie jest związkiem doskonałym. Tak jak inne związki, jest podatne na sytuacje stresowe jak i napięcia. Największym błędem a zarazem też niebezpieczeństwem jest przekonanie, że ich związek należy traktować jako coś oczywistego. Z racji tego, że tak dużo mają do zaoferowania sobie, powinni przelać to na inne osoby. Ważne, aby stale zwracali uwagę na rezultaty oraz rozwijali swoje zdolności, po to, aby umacniać swój związek.

Małżeństwo infantylne

Małżeństwo infantylne jest małżeństwem niedojrzałym, które tworzą osoby nieprzygotowane do stawienia czoła trudnościom życiowym. Ich życie skupione jest na małżeńskich niedomówieniach czy konfliktach. Początki takiego małżeństwa zaczynają się już w szkole średniej, gdzie rozpoczyna się od miłości młodzieńczej bądź zauroczenia. Oboje są przeświadczeni o poczuciu bezpieczeństwa, więc nie muszą  czuć się zobowiązani do zaspokajania swoich potrzeb. Jeśli miała miejsce kłótnia, zazwyczaj rozwiązywali to w ten sposób, że każde z nich szło do swojego domu, aby opanować emocje. Jednakże sytuacja ta zmienia się po zawarciu związku małżeńskiego, po wspólnym zamieszkaniu. Gdy się pokłócą to nie mogą iść do swoich domów. Muszą radzić sobie z tego typu sytuacjami.stock-photo-13387204-szczęśliwy-starsza-para-idzie-na-dysku

Zazwyczaj małżeństwa infantylne zawierają bardzo młode osoby, nastolatki. Tego typu małżeństwo jest pełne energii, a co za tym idzie – nieprzewidywalne. Cechuje je impulsywność oraz zabawa, często doprowadzająca do bankructwa i zaburzenia porządku. Kłótnie zazwyczaj dotyczą błahostek, np. kto wytrze naczynia, kto posprząta pokój. Uwielbiają spędzać czas ze znajomymi. Poświęcają tyle samo czasu znajomym, co sobie. W ich związku występuje zazdrość, w szczególności, gdy rozmowy dotyczą innych mężczyzn, co może doprowadzić do użycia siły przez męża za złe zachowanie żony. Ich związek przypomina bumerang, gdzie występuje kłótnia, przez co małżonkowie ze sobą walczą, a potem się godzą. I tak w kółko. Pomocną dłoń okazują rodzice, którzy starają się uratować małżeństwo swoich dzieci przed problemami finansowymi. Jest to małżeństwo, które rzadko funkcjonuje samodzielnie ze względu na niedojrzałe postępowanie, zachowanie.

Emocje małżonków zależne są od ich zachowań. W przypadku zachowań impulsywnych, gwałtownych, ich emocje również będą pełne porywczości. Nie zastanawiają się nad konsekwencjami własnego działania, po prostu reagują. Okazują emocje w sposób bardzo dosłowny. Jeśli są rozgniewani, to faktycznie towarzyszy im gniew; jeśli zazdroszczą to w rzeczywistości to okazują. Maja trudności z przyjęciem rady od innych; nie potrafią się przyznać, że mają potrzeby. Mogą również czuć się onieśmieleni przez dojrzałe osoby. Towarzyszy im bezustanny lęk dotyczący tego, że nie są tak systematyczni i metodyczni jak inne małżeństwa. Gdy ktoś im zwróci uwagę, reagują buntem.

stock-photo-69171223-szczęśliwa-para-śmiej-sięZarówno siłą jak i słabością tego małżeństwa jest zbyt młody wiek. Ten młody wiek oznacza, że są w stanie dostosować się do różnych trudnych sytuacji jak również zapomnieć o przykrych doświadczeniach bez długotrwałego uczucia zgorzknienia. Zawsze mogą liczyć na pomoc rodziny bądź innych dorosłych. Rady dotyczące finansów, mieszkania czy pracy z pewnością przyczynią się do polepszenia swojego niedojrzałego małżeństwa.

Jednakże ta młodość może nieść za sobą pewne konsekwencje. Konsekwencje te dotyczą braku przygotowania do odpowiedzialności związanej z zawarciem związku małżeńskiego. Nie oznacza to, że małżonkowie nie darzą się uczuciem czy troską, wręcz przeciwnie – czynią to, lecz tak naprawdę nie wiedzą jak się do siebie odnosić. Inną słabością tego małżeństwa jest silna koncentracja na własnej osobie. Towarzyszy im nadwrażliwości i porywczość, brak im obiektywności. Mają trudność w spostrzeganiu życia z perspektywy drugiej osoby.

Reasumując, postępowanie małżonka charakteryzuje się próżnością, impulsywnością, podatnością na błędy. Jest to osoba będąca w opozycji do czegokolwiek, której towarzyszy chwiejny nastrój. Z kolei żona jest również impulsywna oraz podatna na błędy. Jej uczucia to niepewność, lękliwość oraz chwiejność nastrojowa. Istotnym problemem tego małżeństwa jest egocentryzm, z kolei motywem – niedojrzałość.

Jak zmienić nastawienie małżonków? Jak sprawić, aby to małżeństwo funkcjonowało w sposób prawidłowy, aby wyzbyć się infantylności?        

  1. Potrzeba kontaktu z rodzicami, innymi małżeństwami oraz osobami, przed którymi będą odpowiedzialni. Kontakt z jakąś inną rodziną bądź terapeutą pomoże w lepszym przyswojeniu wiedzy oraz stworzy atmosferę dążenia do osiągnięcia dojrzałości.
  2. Podporządkowanie się ludziom, którzy we właściwy sposób kierują ich życiem. Podporządkowanie się ma miejsce dopóki małżonkowie nie zaczną zachowywać się w dojrzały sposób.
  3. Warto wziąć pod uwagę udział w konferencji bądź seminarium małżeńskim, przynajmniej raz na sześć miesięcy. Dostarczy to małżonkom pewnego rodzaju swobody oraz nada okazji do nawiązania nowych kontaktów.
  4. Doświadczając problemów, należy pamiętać, aby nie rozstrzygać ich w samotności. Warto podzielić się swoimi problemami z kimś, kto będzie obiektywny, aby móc utrzymać stabilizację.
  5. Istotną kwestią jest rozmowa małżonków o własnych uczuciach. Gdy np. żona podejmie decyzję o rozwodzie ze względu na zaistniałą wcześniej sprzeczkę, mąż w takiej sytuacji powinien jej wytłumaczyć, że rozwód jest zbyt pochopną i przesadną decyzją, że jest inny sposób na rozwiązanie problemów.                  

Małżeństwo pozorów

Małżeństwo pozorów jak sama nazwa wskazuje jest małżeństwem na niby ze względu na różne pochodzenie, zainteresowania, poglądy, wartości życiowe. Związek ten nie doświadcza namiętności ani wrogości. Zauroczenie, romans czy ekscytacja są im obce. Małżeństwo tworzą osoby, które doznawali zewnętrznego nacisku na pobranie się, niż własnego pragnienia takiego związku. Zdarza się i tak, że takie małżeństwo jest inicjowane przez rodziców bądź znajomych. Rodzina zbyt silnie wierzy, że małżonkowie do siebie pasują, nie zważając na ich zdanie.stock-photo-67514965-man-carrying-his-girlfriend-on-piggyback-for-selfie

Małżeństwo pozorów cechuje się przyjaźnią i serdecznością. Można ich określić jako dobrzy przyjaciele niż małżeństwo, gdyż nie okazują sobie głębszych uczuć w postaci miłości, a tym samym nienawiści wynikającej z cierpienia czy radości drugiego partnera. Są to osoby, które nie odczuwają żadnej więzi pomiędzy sobą. Stosunki seksualne zdarzają się rzadko. Jeśli już się pojawią to zazwyczaj partnerzy fantazjują o kimś innym. Są milczący, choć wykazują zainteresowanie i pomoc osobom trzecim. Związek ten nie pokazuje przed otoczeniem swoich problemów. Zazwyczaj rzadko można spotkać ich razem, gdyż mają różnych znajomych.

Największym problemie tego małżeństwa jest brak uczuć. Są to osoby, które nie potrafią troszczyć się o partnera, gdy nic do niego nie czują. Nie są oddani związkowi. Tkwią w nim z zupełnie innych powodów, niż poczucie bezpieczeństwa czy bliskości. Widoczne jest u nich poczucie bezsilności i brak wiary w możliwość rozwiązania tej sytuacji. Ich małżeństwo przypomina pułapkę, z której nie mogą znaleźć wyjścia ze względu na poczucie skostnienia i przytłoczenia relacji pomiędzy małżonkami. Jednakże można dostrzec siłę takiego małżeństwa w jego strukturze. Pomimo panującego chłodu uczuciowego, robią wszystko, aby struktura małżeństwa nie rozpadła się. Robią to przede wszystkim dla dzieci. Pragną stworzyć dom oparty na poczuciu bezpieczeństwa i harmonii. Jest to małżeństwo, któremu daleko do romantycznych uniesień.

stock-photo-42257196-śmieszna-selfie-kilka-hipsters-bawiąc-się-fotografię-z-smartphonePostępowanie małżonków jest indywidualną aktywnością, którym towarzyszy uczucie osamotnienia i otępienia. Głównym aspektem tego małżeństwa jest brak romantycznej więzi. Natomiast problemem w głównej mierze jest oddanie.

Jak wspomóc takie małżeństwo? Pewnie wielu z Was zastanawia się, czy w takim razie jest sens ratować takie małżeństwo?

Pierwszym istotnym aspektem jest fakt, iż małżonkowie muszą nauczyć się działać razem. Ich związek musi polegać na współpracy, aby podjąć próbę uratowania swojego związku. Są to osoby, które mają założone swoje rodziny i z racji tego, iż opuścili już swoich rodziców, trudno im ze sobą współgrać. Nie chodzi tu o to, kiedy para powinna się rozwieść, lecz o to, czy chcą poprawić swoje relacje. Jeśli tak, jeśli podejmą taką próbę, muszą zawrzeć związek małżeński. Pomimo tego, że są już małżeństwem, powinni pobrać się emocjonalnie.

Warto zaznaczyć, iż para nie może oczekiwać natychmiastowego obudzenia się pozytywnych uczuć względem drugiej osoby. Wymaga to dużej cierpliwości. Warto mieć na uwadze pomoc kompetentnej osoby, w postaci doradcy małżeńskiego. Być może dzięki takiej pomocy będą potrafili przyznać się między sobą do braku uczuć, dając tym samym miejsce na pojawienie się tych bardziej pożądanych.

Małżonkowie powinni całą swoją energię skierować na budowanie relacji niż na wycofywanie się z niej. Wymaga to oddania, poświęcenia, pragnienia oraz dużej pracy nad związkiem.

Małżeństwo macho

Małżeństwo macho polega na tym, że jest zdominowane przez silnego męża, który wychodzi z założenia, że mężczyzna nie ma prawa okazywać słabości. Jest to małżeństwo, w którym zdanie męża jest najważniejsze. Mężczyzna jest nieufny, jego postępowanie jest wyzwalające. Z kolei postępowanie kobiety jest ostrożne i pozbawione pewności. Ma uczucie, że na nic nie zasługuje.stock-photo-38945740-wielki-mur-chiński

Podłoża tego typu małżeństwa należy doszukiwać się w sytuacji rodzinnej. Stąd też ich doświadczenia mają wpływ na ich wzajemne postrzeganie i oczekiwania. Mężczyzna pochodzi z rodziny, w której nie przykłada się większej wagi do relacji. Gdy dorośnie, może zdarzyć się tak, że nie będzie interesować się gdzie mieszka jego rodzeństwo. Nigdy nie widział rodziców w objęciach, dlatego obce są mu takie gesty, zachowania. W dzieciństwie częściej słyszał l o tym, co robi źle, niż był chwalony. Wyniósł z domu, że nie wolno mówić o swoich obawach i uczuciach. Mężczyzna wydaje dyspozycje, a kobieta je wykonuje, bez żadnych przeciwności. Jego zachowanie świadczy o tym, że żona jest jego własnością. Z kolei kobieta może być nerwowa, uległa, cicha bądź też zbuntowana i kłótliwa. Kobieta nie pracuje, zajmuje się domem i dziećmi.

Pożycie seksualne dla niego jest fizycznym wyzwoleniem, z kolei dla niej ciężkim sprawdzianem. On uważa, że kobieta powinna spełniać każde jego zachcianki, wypełniać każde dyspozycje. Kobieta nie może się przeciwstawić mężowi, gdy ten chce z nią współżyć.  Kobieta nie przeżywa orgazmu, traktuje to jako rozczarowanie.

stock-photo-21320336-piękna-sylwetka-zachód-słońca-w-tropikalne-morzeW przeszłości mąż okazywał jej ciepło, troskę, miłość, teraz czuje się zdominowana przez niego. Kobieta w takim związku czuje się osaczona, załamana. Okazuje szacunek, choć czasem może on wypływać z lęku. Z kolei mężczyzna jest napastliwy, rozdrażniony, gdy coś nie idzie po jego myśli, sprawujący kontrolę. Oboje doświadczają niskiego poczucia wartości. On obawia się utraty kontroli, okazania słabości czy wprawienia go w zakłopotanie. Skupia się na wadach innych, aby nie dostrzegać swoich. Może również cechować się złym postrzeganiem samego siebie, które wyraża poprzez sarkazm, krytykę czy zazdrość. Nic dziwnego, że żona również zaczyna w siebie wątpić. Nie wie czy powinna być traktowana z szacunkiem. Robi wszystko, aby mąż był zadowolony.

Silną stroną tego małżeństwa jego struktura. Małżeństwo to ma zaplanowany harmonogram na najbliższy tydzień. Każdy wie, jakie są jego obowiązki. Ich dzieci odnoszą sukcesy, gdyż wiedzą, że ojciec nie toleruje błędów. Mimo, iż nie słyszą ciepłych słów od ojca, to potrafią sobie radzić w życiu.

Małżeństwo to ma jednak dwie charakterystyczne słabości. Pierwszym rodzajem słabości jest brak ciepła pomiędzy małżonkami, który przejawia się brakiem swobody do otwartego wyrażania swoich uczuć. Z kolei drugą słabością jest przywiązanie do pewnych ról. Mężczyzna odczuwa zakłopotanie w momencie, gdy pozostali domownicy robią coś, co w jego mniemaniu nie powinno mieć miejsca, np. płaczący syn, córka grająca w piłkę nożną. Jednakże obydwa rodzaje słabości wynikają z braku pewności siebie. Jest to małżeństwo, które pragnie być kochane, jednakże nie robią tego we właściwy sposób.

Jak ulepszyć takie małżeństwo? Co należy zrobić, aby wyzbyć się nadmiernej kontroli?photo-1428604467652-115d9d71a7f1-750x420

  1. W przypadku pani macho
  • powinna wykazać się pewnością siebie i w sytuacji gdy mąż zwraca się do niej ?przynieś mi gazetę?, mogłaby odpowiedzieć, że zrobi to jak skończy wypełniać swoje obowiązki, dodając tym samym, że zrobiłaby to chętniej gdyby usłyszała słowo proszę;
  • warto doprowadzić do konfrontacji z mężem z jednoczesnym zachowaniem poczucia humoru i uśmiechu na twarzy. Mówiąc konfrontacja nie chodzi o atakowanie męża czy wycofywanie, lecz przedstawienie racji w sposób żartobliwy;
  • doprowadzając do konfrontacji pani macho powinna pamiętać, aby podbudować swojego męża;
  1. W przypadku pana macho:
  • istotne znaczenie ma wsparcie zapewnianie żonie, dobre słowo, komplementy sprawią, że wpłynie to pozytywnie na nią;
  • jednakże najważniejszym aspektem jest nauczenie się używać słowa proszę; żona chętniej będzie wykonywać zadania słysząc taki gest niż rozkazy;
  • pan macho to osoba zbyt dumna, dlatego pokora czy słabość są mu obce. Dlatego polepszenie stosunków małżeńskich mógłby zacząć od sprawiania przyjemności żonie. Rezygnacja z własnych żądań i okazywania na każdym kroku swojej przewagi z pewnością będzie pozytywnie oddziaływać na jego żonę, częściej będzie widział ją uśmiechniętą, będzie czuła, że jest kochana, a tym samym wpłynie to na ich wzajemne stosunki.

Małżeństwo opiekuńczo-bezradne

Małżeństwo opiekuńczo-bezradne działa na zasadzie kontrastu. Powstało, gdy jeden z partnerów miał problem, a drugi zaoferował pomoc. Partner opiekuńczy jest wrażliwy, rodzicielski i doradzający. Jest osobą, która musi czuć się potrzebna. Z kolei partner bezradny to osoba przytłoczona problemami, jest dziecinna, bezbronna, bezradna, potrzebująca porady. Związek ten przypomina wątki filmowe, w których kobieta została uratowana przez mężczyznę. Sytuacja ta ma miejsce przed zawarciem związku małżeńskiego i ciągnie się do momentu jego trwania. Ich związek zaczyna się w momencie zajmowania się rodzicami i wszelkimi problemami w postaci depresji, lęku czy słabych wyników w szkole, pracy, złego zagospodarowania pieniędzmi. Małżonkowie pomimo wzajemnych uczuć, mogą czuć się związani ze sobą z powodu pomocy, jaką ktoś zaoferował. Mąż nie widzi w tym nic romantycznego, a jedyne co go przyciąga to współczucie. Trwają w związku, gdyż nie chcą się ranić.stock-photo-21440887-starsza-para-zadowolony-z-ich-złote-lata

Małżeństwo to polega na tym, iż jedna osoba ?daje?, a druga ?bierze?. Obydwoje się wykorzystują, aby zaspokoić własne potrzeby. Nie liczy się dla nich niesienie pomocy innym, gdyż są zajęci zadowalaniem siebie. Taką relację z łatwością można dostrzec, gdy partner opiekuńczy pyta partnera, czy zażył lekarstwa, jak się czuje. Z kolei partner bezradny czuje się osaczony i kontrolowany. Może również dojść do zamiany rolami, wtedy partnerzy są dla siebie opiekunami. Może się to odbywać co kilka miesięcy bądź lat. Notoryczne zajmowanie się tymi samymi problemami bywa wyczerpujące. Opiekun jest wycieńczony pomaganiem, a partner bezradny ma dość sytuacji, w jakiej się znalazł.

Fundamentalnymi emocjami doświadczanymi przez małżonków są gniew i poczucie winy. Gniew wynika z frustracji, a wina z przekonania, że mogą robić coś pożyteczniejszego. Każde z małżonków wychodzi z założenia, że do przetrwania potrzebują jakiś problemów. Może zdarzyć tak, że zaczną współdziałać ze sobą, byle tylko utrzymać dotychczasowe problemy bądź stwarzać nowe. Silną stroną małżeństwa jest empatia. Mimo, iż żadne z nich nie lubi koncentrować się na problemach, wykazują zdolność do rozumienia drugiej osoby. Inną cechą jest samorozwój. Każdy dąży do czynienia postępów, jednakże nie wiedzą, jakie je osiągnąć.

stock-photo-37614334-młoda-para-cieszyć-się-dla-nowożeńcówJak pomóc takiemu małżeństwu? Mianowicie…

Postęp nastąpi, gdy każde z małżonków przestanie się koncentrować na swoich problemach. Aby to uczynić, muszą zwracać się do siebie w sposób motywujący. Partner opiekuńczy musi zacząć ograniczać udzielaną pomoc. W celu ułatwienia tego, należy skierować taką potrzebę na inny obiekt, np. działalność kościelną. Im szybciej porzuci opiekuńczą rolę, tym partner przejmie odpowiedzialność za swoje życie. W momencie nie okazywania pomocy osobie bezradnej, może ona odebrać to jako forma opuszczenia przez partnera. Aby takie małżeństwo przetrwało, osoba pomagająca musi podjąć ryzyko związane z pozbawieniem poczucia bezpieczeństwa. Z kolei osoba wymagająca pomocy, powinna zastanowić się, czy nie potrzebuje pomocy od osoby bardziej kompetentnej.

Małżeństwo aktywno-przeciwstawne

Małżeństwo takie tworzą osoby o wysokim poziomie inteligencji, które mają wysokie aspiracje, są kulturalne i łatwo nawiązują kontakty. Inni postrzegają ich jako osoby lubiące zabawę. W sytuacji towarzyskiej zabawy partnerzy rozdzielają się. Gdy są razem, trzymają się na dystans, opowiadają dowcipy. Aktywnym partnerem może być zarówno kobieta jak i mężczyzna. Jednakże najczęściej jest to kobieta, z kolei mężczyzna pełni rolę przeciwstawiającą. Małżeństwa takie dotyczą osób spełniających się zawodowo, o silnych przekonaniach i wartościach. Jest to związek oparty na słownych atakach i toczących się ?wojnach?, gdyż każdy chce mieć ostatnie zdanie do powiedzenia.tucholski2-750x420

Ich małżeństwo zapoczątkowało poprzez wyrażanie pewności siebie. Z pozoru wydaje się, że idealnie do siebie pasują, oboje są duszą towarzystwa, zazwyczaj obracają się w kręgu osób agresywnych i pewnych siebie, którzy nie oglądają się za siebie. Partner aktywny jest bardziej towarzyski w porównaniu do partnera przeciwstawiającego. Z początku, to właśnie ta cecha sprawia, że partnerzy nawzajem się sobą interesują. Związek małżeński zawierają w wieku dwudziestu kilku lat, po kilku wcześniejszych latach tzw. chodzenie ze sobą. Ślub planują po jakimś czasie, gdy każdy zakończy pewien etap w swoim życiu, np. ukończenie szkoły, kursu bądź zaoszczędzenie pieniędzy.

Głównym elementem skupiającym na zachowaniach zewnętrznych jest tzw. temperatura. Chodzi o to, że aktywna partnerka przejawia cechy nadmiernej uczuciowości oraz wrażliwości. Pragnie być chwalona, zauważana i mieć poczucie, że mąż cieszy się z jej obecności. Z kolei małżonek cechuje się chłodem uczuciowym oraz zachowaniem dystansu. Partnerka ciągle dąży do bliskości ze swoim partnerem, jednakże reakcja jest zupełnie odwrotna. Mąż okazuje brak zainteresowania, niezaangażowanie. Przejawia poznawcze podejście do życia. Obeznany jest w podejmowaniu decyzji, które mają wpływ na ludzkie życie ze względu na wykonywaną pracę. Uważa się za ideał, który doskonale wie co robi, dlatego ciężko mu zaakceptować porażkę w małżeństwie.

picjumbo.com_HNCK3576-750x420Aktywna partnerka chciałaby, aby ich małżeństwo emanowało ciepłem i serdecznością. Jednakże wybiera inna drogę w postaci narzekania i użalania się. Zdarza się, że mąż poprzez kupowanie żonie różnych rzeczy, daje jej odczuć, że się o nią troszczy. Ponadto rozpiera go duma z tego powodu. Cała ta sytuacja doprowadza do tego, że żona odczuwa zakłopotanie i zranienie. Obwinia się o zaistniałą sytuację, czuje się nieatrakcyjna. Po kilku latach może przerodzić się to w wrogość do męża, którą żona jednak ukrywa poprzez zaprzeczanie. Partnerka aktywna jest asertywna, oskarżająca i wymagająca. Z kolei przeciwstawiający się partner jest kontrolowany, chłodny oraz zatwardziały.

W przypadku wewnętrznych przeżyć, oboje czują się osamotnieni i zakłopotani. Potrafią radzić sobie z większością problemów, ale nie z tymi dotyczącymi współmałżonka. W trakcie porannego posiłku udają, że nic się nie stało, mimo iż dnia poprzedniego doszło do poważnej sprzeczki. Mają wiele wspólnych cech. Potrafią się bawić, są zaangażowani w pracę zawodową oraz bardzo aktywni. Przywództwo przychodzi im z łatwością. Zawsze sprawiedliwie traktują siebie nawzajem, pomimo iż nie podoba im się to co słyszą od siebie.

Silne strony takiego małżeństwa dotyczą silnych stron partnerów. Jednakże jak skłonić dwie uparte i dążące w swoich przekonaniach osoby do współpracy? O tym nieco później. Małżeństwo przez swoje współzawodnictwo, doprowadza do napięć. Ich największym problemem jest zaufanie. Nie są w stanie zrozumieć, że partner będzie ich kochał i akceptował, pomimo słabości. Są ostrożni i tłamszący w sobie słabości i problemy. Jest to związek, w którym partnerzy trzymają się na dystans. Dzieje się tak w momencie, kiedy partnerka chce się zbliżyć do partnera a ten się wycofuje. Z kolei gdy ona się wycofuje, to partner czuje, że może wtedy wykonać krok.

Zapewne intryguje Cię pytanie, dlaczego tak się dzieje? Doświadczenia takie są głównym podłożem sytuacji rodzinnej, która przyczynia się do problemów związanych z bliskością i intymnością. W sytuacji, gdy osobowość naszych rodziców bądź rodzeństwa sprawia, że zbyt silnie na nas oddziałują, wybieramy małżonka, który w pewien sposób zrekompensuje nam te braki, to czego potrzebowaliśmy w dzieciństwie. Aktywna partnerka od dzieciństwa angażowała się w różnego rodzaju przedsięwzięcia, dlatego jej przeświadczenie o byciu kochanym przez rodziców utożsamiała z osiąganiem dobrych wyników. Zrodziła się w niej postawa mówiąca, że nikt nie będzie w stanie jej zaakceptować, skoro nie akceptowali jej rodzice. W sytuacji braku bliskości i wsparcia ze strony rodziców, aktywna partnerka może również winić męża za brak okazywanego ciepła.

download-750x420Jak poprawić funkcjonowanie takiego małżeństwa ?

  1. W przypadku aktywnej partnerki:
  • do związku może pomału wkraczać stabilność, jeśli aktywna partnerka nieco zmieni swoją intensywną potrzebę bliskości. Może ową siłę skierować na inne zajęcie, wtedy przestanie odczuwać presję przez męża. Ważne jest, aby cały proces zmian nastąpił od aktywnej partnerki, gdyż to ona ma silną motywację, przez co mocniej może zapoczątkować zmiany;
  • aktywna partnerka może pomóc swojemu mężowi, dając mu tym samym przestrzeń, która pozwoli mu na wkroczenie w ich relacje. Przestrzeń ta może dotyczyć skracania rozmów telefonicznych, wyjścia na zakupy, kiedy mąż wraca z pracy;
  • aktywna partnerka musi uświadomić sobie, że obdarowywanie jej prezentami to sposób męża na okazywanie miłości. Powinna zaakceptować ten fakt, niż insynuować, że to sposób przekupstwa;
  • musi wyzbyć się obawy, że kiedy nie będzie domagać się uwagi ze strony męża, to on o niej zapomni;
  • warto, aby wykazała się odwagą i potrafiła otworzyć się przed mężem, mówiąc, dlaczego tak postępuje, co chce tym osiągnąć, jak odbiera jego zachowanie;
  1. W przypadku przeciwstawiającego męża:fb8bccd764bf6e3dbd6aaa403789c367
  • mąż również musi wyzbyć się lęków dotyczących ciągłych rozmów i udowadniania swoich uczuć żonie. Obawia się jak żona zareaguje, gdy on zrobi coś nie po jej myśli. Zapewne żona będzie oczekiwać uwagi z jego strony, jednakże nie tyle ile on zakłada. Wystarczy okazanie żonie chęci z nią przebywania niż ucieczki w pracę zawodową;
  1. W przypadku obojga małżonków:
  • ich głównym problemem jest powiedzenie sobie o swoich uczuciach. Kilka prostych zdań pomoże przełamać barierę, którą sami stworzyli względem siebie. Zamiast oskarżeń i pretensji mąż może docenić fakt uzewnętrzniania się żony i ją pochwalić. Prawiąc komplementy powinien utrzymywać z nią kontakt wzrokowy, uśmiechać się i przytulać. Początkowo partnerka może być podejrzliwa, gdyż obce jej są takie zachowania męża. Dlatego przeciwstawiający mąż powinien ze spokojem wysłuchać tego, co żona ma do powiedzenia, a szybko zrozumie, jak bardzo zależy mu na niej.

Małżeństwo aktywno-pasywne

Ten typ małżeństwa jest dość powszechnym rodzajem osobowości małżeńskiej. Charakteryzuje się tym, iż aktywny partner stara się, aby ich małżeństwo funkcjonowało jak należy. Jednakże musi swojego pasywnego partnera nakierować, wskazać drogę. Przez co z kolei, pasywny partner może czuć się osaczony i odnosić wrażenie, że jest pod pantoflem. Zdarza się, że aktywnym partnerem jest mąż, jednakże w większości przypadków, to właśnie żona wszystkim steruje, przez co mężczyzna ma poczucie, że ta ciągle na niego narzeka.stock-photo-21386717-góry

Małżeństwo rozpoczyna się wzajemnym uzupełnianiem się. Jednakże zewnętrzne zachowania są różnorodne. Jeden z partnerów może być samodzielny i niezależny. W przypadku gdy nie pracuje zawodowo, angażuje się w każdą możliwą działalność społeczną. Pasywny partner ze spokojem się wszystkiemu przygląda, choć dziwi się po co to wszystko. Aktywny partner zazwyczaj dysponuje pieniędzmi oraz organizuje spotkania towarzyskie. Może się zdarzyć, że oboje cierpią z powodu bezradności i poczucia, że małżeństwo ich przerosło. Każdy z nich przeżywa to na swój sposób, nie zdając sobie sprawy, że druga osoba przeżywa to samo. Nie wiedzą jak poprawić relacje pomiędzy sobą nawzajem, gdyż boją się być ponownie zranieni. Pasywny partner męczy się z powodu opiekuńczej kobiety, a ta musi znosić infantylnego męża. Jednakże nie zdają sobie sprawy, że wewnątrz są do siebie podobni.

Łączy ich fakt, iż obydwoje są ofiarą sytuacji, są zależni. Małżeństwo aktywno-pasywne cechuje się chłodem. Nie jest całkowicie nudne, jednakże nie jest również intensywne. Zazwyczaj są to osoby o przeciętnych warunkach życia. Mieszkają w przeciętnej dzielnicy i prowadzą przeciętny tryb życia.

Zaletą ich małżeństwa jest to, że są opiekuńczymi rodzicami, lojalni względem siebie, wierni oraz przejawiają zainteresowanie społeczeństwem. Nie pełnią roli przywódcy, ale są uczestnikami, na których można liczyć. Liczy się dla nich zaspokojenie kluczowych potrzeb w postaci pomocy choremu.stock-photo-61668670-widok-z-boku-kobiety-patrzeć-na-komputerze-i-pracy

Małżeństwo to również przejawia słabości, w szczególności w komunikowaniu się. Pasywny partner unika kontaktu wzrokowego, mówi niepełnymi zdaniami – podniesionym bądź niskim tonem, jest skryty, nie uzewnętrznia się. Z kolei aktywnego partnera ogarnia frustracja z powodu swojego pasywnego partnera, którego nie jest w stanie zmotywować do powiedzenia o swoich uczuciach, myślach. Inną słabością może być poczucie niewystarczalności ze względu na porównywania do innych małżeństw. Za tym idzie kolejna słabość w postaci wymijającego zachowania. Obydwoje unikają siebie, gdyż wychodzą z założenia, że nie potrafią się wzajemnie zadowolić. Jednakże fundamentalnym problemem w tego typu małżeństwie jest zależność. Pojawia się ona, gdy jeden z partnerów zbyt silnie dąży, aby drugi partner zaspokajał jego potrzeby.

Głównym podłożem takiej zależności jest oczekiwanie, że małżonek będzie taki jakiego ta osoba potrzebuje. Taka wizja prowadzi do konfliktów, gdyż każdy z partnerów będzie oczekiwać zaspokojenia potrzeb przez drugiego partnera.

Pewnie zadajecie sobie pytanie: ?Jak ulepszyć takie małżeństwo? ? ?Co zrobić, aby poprawić komunikacje w związku?? Oto kilka rad:

  1. Należy pamiętać, że każdy z małżonków chciał zbudować szczęśliwy związek. Nie wolno zapomnieć o szczerych intencjach.
  2. W przypadku aktywnej żony :stock-photo-68460491-zachowaj-pchanie-swoje-ograniczenia
  • powinna więcej prawić komplementów mężowi, aby podbudować jego wartość, aby czuł się ważny i kochany;
  • powinna prosić o radę. W ten sposób okaże mężowi, że go potrzebuje;
  • nawet gdy utraciła zaufanie do męża i powyższe argumenty wydają jej się ryzykowne. Warto podjąć próbę, aby mąż mógł otwarcie wyrażać swoje odczucia przy podejmowaniu decyzji;
  • ryzyko polega na uświadomieniu sobie, że małżeństwo nigdy nie będzie takie jak sobie wymarzyła;
  • istotne jest, aby zdała sobie sprawę, iż użalanie się i ciągła krytyka do niczego dobrego nie prowadzi; musi ograniczyć nawyk obwiniania partnera, aby ten był zmotywowany do zmiany zachowania;
  • warto zrobić listę pozytywnych elementów, jakie mają miejsce w małżeństwie. Gdy żona jest rozzłoszczona, wtedy na liście znajdują się rzeczy, których nie lubi w związku. A nie o to w tym chodzi.
  1. W przypadku pasywnego męża:stock-photo-68401331-on-ma-wizji-dla-tego-przedsiębiorstwa
  • musi przełamać kwestię unikania konfrontacji oraz wyuczyć się bezpośredniości wobec partnerki. W przypadku gdy nie widzi takiej możliwości, powinien udać się na kurs poświęcony uczeniu się pewności siebie;
  1. W przypadku obojga partnerów:
  • może zdarzyć się tak, że wszelkie próby polepszenia sytuacji zostaną zignorowane przez partnera. Jednakże trzeba pamiętać, że powinniśmy zachowywać się odpowiedzialnie. Niezależnie czy partner zareagował odpowiednio czy też nie, sytuacja nie ulega zmianie;
  • jednakże podejmowanie wysiłków przynosi rezultaty, gdyż partnerzy uczą się niwelowania zależności od siebie;