Warsztaty i szkolenia

warsztatyWarsztaty i szkolenia prowadzone są w Centrum Terapeutycznym. Istnieje również możliwość zamówienia warsztatu. Wystarczy, że uzbiera się grupa 10-12 osobowa. Osoby zainteresowane zachęcamy do przesyłania swoich zgłoszeń.

Zgłoszenia można przesyłać na adres mailowy: biuro@psycholog-myszkow.pl bądź poprzez kontakt telefoniczny pod numerem: 792-020-400. Zgłoszenia przyjmowane są codziennie w godzinach od 9-17.

Poniżej przedstawiamy proponowane przez nas warsztaty:

WARSZTAT  ?KRYZYS SZANSĄ?

     Celem warsztatu jest przyswojenie podstawowej wiedzy na temat kryzysów w związkach, uświadomienie źródeł kryzysów oraz rozwój umiejętności radzenia sobie z kryzysem. Zajęcia prowadzone są techniką warsztatową, a więc są treningiem praktycznych umiejętności, takich jak m.in. rozpoznawanie własnych pragnień oraz  prawidłowe wyrażanie oczekiwań. W każdym małżeństwie dochodzi do kryzysów i nie należy przed nimi uciekać czy zakładać, że małżeństwo jest nieudane ze względu na odmienny punkt widzenia. Często pary zbyt pochopnie podejmują decyzje o separacji czy rozwodzie. A przecież chodzi o to, aby zmierzyć się z problemami i spróbować je rozwiązać. Dlatego to spotkanie ma na celu pomoc w uświadomieniu sobie własnych potrzeb oraz ułatwieniu komunikacji z partnerem/partnerką. Potrzeby bowiem sygnalizują, że czegoś nam brakuje i dlatego popychają nas do działania. Jednakże potrzeby to tylko zdolności, które potrzebują naszych chęci. Na tym warsztacie poruszamy również potrzeby rozwoju osobistego i twórczości.

     Jak już zostało wspomniane, w każdym związku dochodzi do konfliktów. Tych poważnych i tych mniej, dotyczących błahych kwestii. Niektórzy pozwalają sobie na kłótnie, gdyż mają pewność, że partner wtedy ich słucha i ich rozumie. Z czym niekoniecznie zgadza się partner. Kwestia niezgodności sprawia, że po chwili zwykła rozmowa przeradza się w awanturę, która zazwyczaj kończy się trzaskając drzwiami bądź wyjściem do baru. Dzieje się tak ze względu na nasze emocjonalne i poznawcze działania. Działania poznawcze wpływają na ocenę i tendencyjność partnera. Z kolei emocje wpływają na motywację, która ma dwie wypadkowe: zaspokajanie potrzeb własnych i zaspokajanie potrzeb partnera.

     Jeśli w niewielkim stopniu zaspokajamy potrzeby zarówno swoje jak i partnera, to oznacza to, że unikamy relacji z nim, nie angażujemy się w związek, jest nam obojętny. Motywacja taka kierowana jest ?ku ucieczce?. W przypadku, kiedy w przeciętny sposób zaspokajamy potrzeby własne i partnera bardziej skupiamy się na dążeniu do kompromisu w sytuacjach konfliktowych. Z kolei, gdy mamy do czynienia z niskim zaspokajaniem potrzeb partnera, a wysokim zaspokajaniem potrzeb własnych, to relacja ta nastawiona jest na rywalizację pod każdym możliwym względem, np.kariera zawodowa, zarobki, wychowanie dzieci. W odwrotnej sytuacji, czyli przy wysokim zaspokajaniu potrzeb partnera, a niskim zaspokajaniu potrzeb własnych, będziemy działać na korzyść innych, w tym przypadku korzyść partnera. Wiąże się to z pomaganiem, wsparciem, miłością. Ostatnią możliwością pragnień jest wysokie zaspokajanie potrzeb partnera i własnych, co oznacza szczerą i pełną chęci współpracę. Jednakże motywacja zmienia się wraz z czasem trwania konfliktu. Rośnie rywalizacja pomiędzy osobami, które ze sobą współgrają. Z kolei partnerzy postrzegają siebie nawzajem jako osoby żądne rywalizacji. Być może wynika to ze strategii działań w konflikcie. Mowa tu o ataku, obronie, uleganiu oraz współpracy.

WARSZTAT

?BARIERY I MOSTY W KOMUNIKACJI?

     Głównym celem jest umiejętność nawiązania relacji, poprawa stosunków interpersonalnych oraz zdolność do wyrażania własnych uczuć bez żadnych zahamowań. Omówione zostaną zagadnienia dotyczące uczciwej kłótni, która kładzie nacisk na to, aby wybrać trafne miejsce i czas bez udziału osób trzecich, bez wypominania sobie sytuacji sprzed kilku lat. Istotną rolę odgrywa słuchanie tego co ma do powiedzenia partner/partnerka. Należy komunikować się z partnerem/partnerką oraz mówić, co się czuje w danej sytuacji, mówić o swoich oczekiwaniach, które z pewnością pomogą na dalszym etapie życia. Jednakże nie należy dopuścić, aby emocje nami zawładnęły. Należy pamiętać, że są tematy, których nie da się załatwić podczas jednego spotkania. Takie tematy dotyczą zazwyczaj pieniędzy, władzy, mieszkania. Dlatego warto nie podejmować zbyt pochopnych decyzji, gdyż później można ich żałować.

     Aby popracować nad prawidłową komunikacją ćwiczenia będą dotyczyć zastosowania niektórych paradygmatów. Pierwszy paradygmat mówi o kodowaniu-dekodowaniu, czyli unikaniu kanałów komunikacji o niskiej proporcji sygnału do szumu, i jeśli to możliwe, powtarzaniu tej samej myśl w różnych formach. Kolejny paradygmat to paradygmat intencjonalny, który daje nam sygnał, aby spróbować zrozumieć zamierzone znaczenie tego, co mówi nasz partner. Formułując komunikat należy przemyśleć, co mogą oznaczać dla odbiorcy nasze słowa. Innym przykładem jest paradygmat dialogu, który zachęca, abyśmy byli aktywnymi odbiorcami oraz skoncentrowali się najpierw na ustaleniu warunków, które umożliwią skuteczną komunikację. 

     Istotna jest treść komunikatów, jak i forma, w jakiej zostają nadane. Pośrednie akty mowy postrzegane są jako bardziej uprzejme niż bezpośrednie.

WARSZTAT ?EMPATIA?

     W tym warsztacie, głównym punktem programu jest zdolność do rozumienia, wyrażania i interpretowania własnych stanów emocjonalnych jak również innych osób. Ćwiczenia będą dotyczyć wyrażania emocji za pomocą komunikacji niewerbalnej (gesty, mimika, dotyk, pozycja ciała). Są to ćwiczenia, które z pewnością ułatwią nam wyrażanie uczuć pośrednio jak i bezpośrednio. Opanowanie tej umiejętność daje nam możliwość trafnej oceny uczuć innych osób oraz będziemy mogli wiedzieć, jak się zachować oraz zapewnić wsparcie takiej osobie poprzez wysłuchanie, dobre słowo. Warto w takiej sytuacji postawić się na miejscu takiej osoby i sprawdzić, jak samemu byśmy się zachowali.

     Ciepłe stosunki, które wynikają z troski są efektem naszej adaptacji. Istotnym „zabiegiem” do odczytywania emocji u innych osób jest umiejętność prawidłowej interpretacji sygnałów pozawerbalnych, takich jak: ton głosu, mimika, gesty. Gdy osoba nie potrafi dostosować wypowiadanych słów z powyższymi sygnałami, wtedy należy zwrócić uwagę na to jak mówi, a nie na samą treść. Zdolność do odczytywania emocji sprawia, że jesteśmy bardziej wrażliwi i otwarci jak również czujemy się lepiej dopasowani emocjonalnie do innych. 

     Należy pamiętać, iż empatia kształtuje się poprzez samoświadomość. Jeśli będziemy potrafili zrozumieć własne emocje, tym nie powinno sprawić nam problemu odczytanie uczuć innych osób. Dlatego warto zastanowić się nad sobą, a tym samym zrozumieć siebie, swoje emocje, aby uczynić otaczający nas świat jeszcze lepszym i zrównoważonym.

  WARSZTAT

?Syndrom wypalenia zawodowego – przyczyny i formy zapobiegania?

     Celem warsztatu jest przybliżenie zagadnień związanych z tematyką wypalenia zawodowego przede wszystkim osobom narażonym na tego typu wyczerpanie emocjonalne. Zagadnienia te dotyczyć będą tego, jakie osoby są podatne na wypalenie z uwzględnieniem takich czynników jak: typ osobowości, temperament, samoocena, radzenie sobie ze stresem. Ponadto program ten ma na celu również ukazanie możliwości przeciwdziałania wypaleniu zawodowemu, w tym wszelakich form pomocy m.in psychologicznej.

     Problematyka wypalenia zawodowego wyraźnie podkreśla wpływ zaburzenia równowagi własnych oddziaływań pomiędzy wymaganiami stawianymi przez otoczenie a trudem w ich znoszeniu. Jest to proces długotrwały, i aby móc mówić o wypaleniu trzeba najpierw być pochłoniętym życiem zawodowym. Najbardziej narażone są osoby, które są bardzo wymagające względem siebie, ignorują własne plany osobiste, chętnie przyjmują nowe obowiązki. Syndrom ten dotyczy przede wszystkim osób nadgorliwych, perfekcjonistów. Są to osoby pracujące socjalnie, jak: policjanci, lekarze, nauczyciele, pielęgniarki. Nie można powiedzieć, że nie ma zawodu, który nie byłby narażony na syndrom wypalenia. Dlatego warto zwrócić uwagę na pierwsze oznaki wypalenia. Chodzi tu o przeciążenie, zaburzoną autonomię oraz brak odpowiedniego uznania. Proces wypalenia zaczyna się w momencie, kiedy nasze cele nie zostają spełnione, mimo podjętych prób. Jeśli weźmiemy pod uwagę jakiś aktywny cel uznany jako frustrację, to w przypadku pielęgniarek czy kuratorów, którzy  z jednej strony potrzebują optymizmu, by móc rozpocząć swój dzień pracy, a z drugiej muszą radzić sobie z przeciwnościami i frustrującymi sygnałami wysyłanymi przez potencjalnych klientów. W sytuacji, gdy osoba przez dłuższy okres czasu nie będzie potrafiła stawić czoła takim problemom, może pojawić się stres oraz zachowania autodestrukcyjne czy antyspołeczne, a nawet może dojść do agresji.

     Wypalenie zawodowe można rozpatrywać pod kątem hierarchii czterech czynników,  istotnych w powyższym syndromie. Pierwszym czynnikiem jest utrata autonomii, czyli niemoc robienia tego, na co ma się ochotę, brak swobody w podejmowaniu decyzji. Takie osoby są zahamowane bądź uwięzione w pułapce. Objadanie się, nadużywanie alkoholu, narkotyków, zamykanie się w świecie własnych przeżyć, mogą przyczynić się do wyrównania utraty autonomii oraz zmniejszenia jego wpływu. Kolejnym elementem są czynniki środowiskowe. Chodzi to o cechy negatywne, jak: konflikt interesów, konflikt ról, przesadna biurokracja czy cechy pozytywne w postaci sprzężenia zwrotnego albo potrzeby uznania. Czynniki osobowościowe również odgrywają istotną rolę. Dlatego warto rozważyć, jakimi cechami osobowości charakteryzują się osoby zarówno przed podjęciem pracy, jak i w momencie, gdy czują się wypalone zawodowo. Kolejny czynnik to analiza przypadków z uwzględnieniem interwencji oraz rezultatów działań. Ostatni poziom to epizody działań, które polegają na nadmiernej generalizacji osób wypalonych, np sytuacja, w której nauczyciel mówi, iż jego praca nie ma sensu, gdyż nie radzi sobie z uczniami. Co się okazało, nieusłuchanych uczniów było tylko dwóch czy trzech. Taka sytuacja sprawia, że dla nas słuchaczy jest to niewinne zdarzenie, z którym można sobie poradzić, jednakże dla samych uczestniczących sytuacja ta staje się bardziej osobista.

     Ćwiczenia pomocne, aby przeciwdziałać wypaleniu polegają na asertywności, poczuciu kontroli, rozpoznaniu problemu oraz ustaleniu priorytetów.